ลืมเครื่องยนต์ไปได้เลย: การชมวาฬบนชายฝั่งเริ่มต้นขึ้น
เป็นเวลาพลบค่ำของยุคฮิปปี้เมื่อเด็กอายุ 22 ปี เติบโตมาไกลจากมหาสมุทร ขึ้นเรือใบไร้เครื่องยนต์ในบริติชโคลัมเบียเพื่อค้นหาวาฬเพชฌฆาต กัปตันเรือยืนยันว่าจำเป็นต้องมีความเงียบสำหรับการดูปลาวาฬที่ประสบความสำเร็จ ในช่วงสองเดือนในทะเล ลูกเรือคนหนึ่งตกลงมา เรือก็เกยตื้น และพายุก็ก่อความเสียหายกับเสบียงของพวกเขา
แม้จะเริ่มต้นอย่างยากลำบาก แต่เด็กน้อยก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญของ Warner Bros. Pictures ที่เรียกว่าเกือบ 20 ปีต่อมาเมื่อพวกเขาค้นหาวาฬเพชฌฆาตเพื่อแสดงในภาพยนตร์ที่จะมาถึงFree Willy เขาจะเขียนคู่มือการดูปลาวาฬคนแรก การนำเสนอด้วยภาพของเขาจะนำความมหัศจรรย์ของวาฬเพชฌฆาตมาสู่ผู้ชมชาวรัสเซีย และเขาจะเฝ้ามองด้วยความตกใจเมื่อเสียงคำรามของเรือดูปลาวาฬที่ดุดันและมีพลังสูงคุกคามสุขภาพจิตของสัตว์ต่างๆ ที่เริ่มต้นอาชีพของเขา
แม้ว่าการเดินทางที่เงียบสงัดและไร้เครื่องยนต์จะเต็มไปด้วยความสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้อิงจากเรื่องสำคัญ ความคิดลึกลับที่เอื้อเฟื้อจากความคิดในยุคของราศีกุมภ์ในปี 1973 กัปตันของเรือซึ่งมีหัวใจเป็นนักอนุรักษนิยมได้เข้าสู่บางสิ่งบางอย่าง
“ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเขาพูดถูก” Erich Hoyt เด็กอายุ 22 ปีคนหนึ่งกล่าว สำหรับสัตว์ที่มีเสียงสูงและสังคมเหล่านี้ ทะเลแห่งเสียงกลบเสียงของพวกมัน บ่อนทำลายความพยายามในการได้ยินและให้กันและกันได้ยิน วันนี้ Hoyt เป็นผู้เขียนหนังสือ 22 เล่ม ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับวาฬ และเป็นนักวิจัยร่วมกับองค์กร Whale and Dolphin Conservation เขาอาศัยอยู่ในอังกฤษโดยไม่ได้เป็นผู้บุกเบิกโลกด้วยเครื่องบินหรือเรือเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์วาฬ ค้นคว้าพฤติกรรมของพวกมัน และแบ่งปันความรู้นั้นกับผู้ชมทั่วโลก สำหรับวาฬ—และสำหรับฮอยต์—ไม่มีขอบเขต
ที่ Shaw Ocean Discovery Center ในซิดนีย์ บริติชโคลัมเบีย Hoyt จับผู้ชมที่เป็นเชลยด้วยการหาประโยชน์ของเขา – การออกนอกบ้านในปี 1973 ครั้งแรกที่เขาได้พบกับ Keiko (หรือที่รู้จักในนาม Willy) ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเล็ก ๆ ที่น่าเศร้าในเม็กซิโกซิตี้ในปี 1991 และพอดีและ การสำรวจล่าสุดของวัย 65 ปีหุ่นเพรียวบางไปยังหมู่เกาะ Commander Islands ที่โดดเดี่ยวในทะเล Bering ซึ่งเขาเฝ้าดูวาฬจากฝั่งและไม่เห็นเรือลำเดียวเป็นเวลาสามสัปดาห์ที่มั่นคง ฮอยต์ยิ้มขณะฉายภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ของหน้าผาที่มองเห็นทะเล โดยมีรูปลอกทับที่เขียนว่า (ในภาษารัสเซีย): “The Whale Trail”
ผู้ชมสองสามคนยิ้มกว้างขึ้น Hoyt ได้เสียบความคิดริเริ่มที่เปิดตัวในปี 2008 ซึ่งเป็นเครือข่ายชายฝั่งของด่านตรวจดูปลาวาฬตามแนวชายฝั่งแปซิฟิกของอเมริกาเหนือ The Whale Trailเป็นผลงานการประดิษฐ์ของ Donna Sandstrom อดีตผู้จัดการซอฟต์แวร์จาก West Seattle เส้นทางนี้เป็นทางเลือกแทนการบุกรุกดินแดนของวาฬด้วยเครื่องยนต์ที่มีเสียงดังและมันเยิ้ม
การดูปลาวาฬเป็นวันที่ทำธุรกิจทางเรือไปยังแคลิฟอร์เนีย ประมาณปี 1955 ในน่านน้ำรอบ ๆ เมืองซานดิเอโก เมื่อกัปตันเรือประมงรายหนึ่งเรียกเก็บเงินหนึ่งเหรียญต่อคนสำหรับใครก็ตามที่ต้องการเห็นวาฬสีเทา วันนี้ อุตสาหกรรมการดูปลาวาฬมีมูลค่าประมาณ 2.1 พันล้านดอลลาร์ทั่วโลก ในบางประเทศ อุตสาหกรรมมีนโยบายควบคุมตนเองโดยยึดถือ (หรือไม่ก็ตาม) แนวทางโดยสมัครใจ ในส่วนอื่นๆ รัฐบาลมีข้อบังคับแม้ว่าการบังคับใช้จะไม่แน่นอน กฎข้อบังคับจะควบคุมการดำเนินการบางอย่าง เช่น ระยะที่เรือสามารถแล่นได้ใกล้กับวาฬ: ในสหรัฐอเมริกาคือ 183 เมตร (200 หลา ); แคนาดามีแนวทางเพียง 100 เมตรเท่านั้นเสียงเครื่องยนต์ทำให้นักวิทยาศาสตร์และคนรักวาฬกังวล ไม่มีคำถามเกี่ยวกับผลกระทบในระยะสั้นของมลพิษทางเสียงต่อวาฬและสัตว์จำพวกวาฬอื่นๆ รวมทั้งโลมาและปลาโลมาที่สื่อสารผ่านคลื่นเสียงใต้น้ำ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบระยะยาวของเบดแลมใต้คลื่นนี้ค่อนข้างคลุมเครือเล็กน้อย ลองนึกภาพว่าชีวิตส่วนใหญ่ของคุณถูกตามด้วยวงดนตรี mariachi ที่ไม่คุ้นเคย: ค่อนข้างแปลกและสนุกในตอนแรก แต่หลังจากนั้นก็น่ารำคาญและท้ายที่สุดก็ทำให้เครียด
หลังจากการพูดคุย แซนด์สตรอมยืนอยู่ที่โต๊ะพร้อมเอกสารประกอบคำบรรยายเกี่ยวกับเส้นทางวาฬ: โบรชัวร์ สติ๊กเกอร์ และเอกสารข้อมูลสำหรับการถ่ายภาพ มีคนสองสามคนที่ออกไปดูการแสดง พยักหน้าขณะที่คนรักมหาสมุทรและปลาวาฬเพชรฆาตอายุ 50 ปีผู้ร่าเริงอธิบายแนวคิดเบื้องหลังเส้นทางนี้ ถ้าแซนด์สตรอมมีตุ๊กตาสัตว์ทะเล มันคือดอรี่ที่มีเสน่ห์ เป็นมิตร และเต็มไปด้วยแก้วเสมอๆ ครึ่งตัว ซึ่งเป็นดาวเด่นของภาพยนตร์เรื่องFinding Dory ที่กำลังจะเข้าฉาย ลบด้วยดิทซ์
ผู้หญิงเข้าใกล้และกอด Sandstrom: Mae Moore สมาชิกผู้ก่อตั้ง Pender Ocean Defenders (POD) และนักร้องนักแต่งเพลงชาวแคนาดาที่ประสบความสำเร็จในระดับสากล ( Top Gun ของเธอเครดิตการแต่งเพลงตลอดกาลทำให้เธออยู่ในหลักการของวัฒนธรรมป๊อป) ดวงตาของมัวร์ย่นเป็นรอยผ่าครึ่งเสี้ยวขณะที่เธอฉายแสงไปที่แซนด์สตรอม เธอมีผมยาวและอากาศที่บริสุทธิ์ราวกับโบฮีเมียน (เช่น เอลฟิช เคท แบลนเชตต์) ซึ่งปิดบังความแข็งแกร่งที่จำเป็นในการสร้างมันขึ้นมาในวงการดนตรี และเพื่อให้ปลาวาฬมีเสียงตามพื้นดิน วาฬเพชฌฆาตที่อาศัยอยู่เกือบทั้งปีรอบๆ เกาะเพนเดอร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในหมู่เกาะอ่าวในทะเลซาลิช ซึ่งใช้เวลานั่งเรือข้ามฟาก 2 ชั่วโมงจากแวนคูเวอร์ กำลังใกล้สูญพันธุ์ ชาวใต้ 80 คน ซึ่งเป็นครอบครัวขยายจากสามฝัก มีปลาแซลมอนให้กินน้อยลง มีมลพิษให้ดูดซับมากขึ้น และมีเรือสัญจรไปมาอย่างบ้าคลั่งในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา มันไม่ใช่ฉากที่ดีสำหรับการสร้างประชากร และเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญพันธุ์ภายในหนึ่งศตวรรษ ชาวใต้อาจต้องการวาฬเพิ่ม โดยเฉพาะตัวเมีย Hoyt กล่าว
ทีมงาน POD มองเห็นวิธีแก้ปัญหา อย่างน้อยก็สำหรับปัญหาด้านเสียงใน Whale Trail ซึ่งBC Cetacean Sighting Networkเป็นผู้สนับสนุนในแคนาดา บนเกาะเพนเดอร์และเกาะรอบๆ คุณสามารถดูวาฬเพชฌฆาตจากฝั่งได้ง่าย “ฉันได้ยินพวกเขาก่อนที่จะเห็นพวกเขา” มัวร์กล่าว เธอจะคว้าจักรยานของเธอและปั่นไปที่ท่าเรือใกล้ ๆ เพื่อดูตอร์ปิโดของปลาวาฬ ผู้อยู่อาศัยในเพนเดอร์อีกรายรายงานว่าเมื่อวาฬอยู่ใกล้กันมาก พวกเขากระเด็นใส่ผู้สังเกตการณ์ที่ปลูกไว้บนฝั่ง แฟนวาฬบางคนถ่ายวิดีโอ (บางคนใช้ไฮโดรโฟนฟัง) และส่งหลักฐานกล่าวหาว่าเรือไปเบียดวาฬกับเจ้าหน้าที่รัฐบาลแคนาดา
ในเดือนตุลาคม 2558 POD ได้ติดตั้งสัญญาณแรกในบริติชโคลัมเบีย ตามด้วยแผงการตีความในอีกไม่กี่เดือนต่อมา ป้ายแรกของ Whale Trail เพิ่มขึ้นในปี 2010 บนคาบสมุทรโอลิมปิกของรัฐวอชิงตัน ตั้งแต่นั้นมา แฟนวาฬได้วางป้ายบอกทางเหนือสุดของ Telegraph Cove บนเกาะแวนคูเวอร์ และทางใต้สุดที่ซานไซเมียน รัฐแคลิฟอร์เนีย สถานที่หลายแห่งตามแนวเส้นทางแปซิฟิก—จุดที่รกร้าง—ยังคงไม่มีการทำเครื่องหมายโดยเจตนา พบเป็นจุดบนแผนที่ Whale Trail เท่านั้น
แซนด์สตรอมและฮอยต์—แจกสติ๊กเกอร์ทุกที่ที่ทำได้—ต้องการดูแผนที่ของแนวชายฝั่งของโลกที่มีจุด Whale Trail “ไม่มีขอบเขต” แซนด์สตรอมกล่าว โลกเป็นเส้นทางวาฬขนาดยักษ์
