ในวันครบรอบ 180 ปีของการพยายามลอบสังหารประธานาธิบดีสหรัฐฯ เป็นครั้งแรก เรียนรู้ว่าแอนดรูว์ แจ็กสันรอดตายอย่างน่าอัศจรรย์จากเงื้อมมือของมือปืนคลั่งได้อย่างไร
ในวันศุกร์ที่น่าเบื่อในเดือนมกราคม พ.ศ. 2378 ผู้ทรงคุณวุฒิในวอชิงตัน ดี.ซี. รวมตัวกันที่อาคารรัฐสภาสหรัฐเพื่อร่วมงานศพของวอร์เรน เดวิส ผู้แทนรัฐเซาท์แคโรไลนา ที่โดดเด่นที่สุดในบรรดากลุ่มที่ใส่เสื้อชั้นในและกระโปรงมีห่วงคือ แอนดรูว์ แจ็กสัน ซึ่งเพิ่งก้าวเข้าสู่ปีที่ 7 ของการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีที่มีข้อขัดแย้ง เมื่ออายุ 67 ปี “Old Hickory” เริ่มแสดงอายุของเขา เขาผอมและซีดและผมที่ยุ่งเหยิงของเขากลายเป็นสีขาวเหมือนหิมะ อดีตนายพลคนนี้ยื่นเข้าไปในห้องประชุมสภาในวันนั้นโดยพิงแขนของรัฐมนตรีกระทรวงการคลัง เลวี วูดเบอรี และพยานจะเขียนในภายหลังว่าเขาดูเหมือน “แทบจะผ่านไม่ได้” กับพิธี หลายคนรวมถึงแจ็กสันด้วยเริ่มสงสัยว่าเขาจะอยู่รอดในวาระที่สองหรือไม่
ขณะที่แจ็กสันเดินเตร็ดเตร่เดินผ่านงานศพ ชายที่แต่งกายไม่มีที่ติชื่อริชาร์ด ลอว์เรนซ์รออยู่ข้างนอกท่ามกลางฝูงชนที่มารวมตัวกันใกล้กับระเบียงตะวันออกของศาลากลาง ลอว์เรนซ์ไม่ได้อยู่ที่นั่นเพียงเพื่อจะได้เห็น “ฮีโร่แห่งนิวออร์ลีนส์” ซึ่งแตกต่างจากผู้แสวงหาความอยากรู้อยากเห็นส่วนใหญ่ขณะที่เขาออกจากพิธี ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จิตรกรบ้านที่มีมารยาทอ่อนโยนคนเดิมได้เติบโตอย่างไม่หยุดยั้งมากขึ้นเรื่อยๆ เขาสร้างภาพลวงตาว่าเขาเป็นรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษที่ไม่มีใครรู้จัก และเขาเชื่อว่ารัฐบาลสหรัฐฯ เป็นหนี้เขาจำนวนมหาศาล ด้วยความเชื่อมั่นว่าต้องจ่ายหนี้ด้วยทองคำหรือเลือด ตอนนี้เขายืนอยู่กับปืนพกทองเหลืองแบบนัดเดียวได้สองกระบอกที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อคลุม หนึ่งวันก่อนหน้านี้ พยานคนหนึ่งได้ยินลอเรนซ์พึมพำกับตัวเองซ้ำๆ ว่า “ฉันคงโดนด่าแน่ถ้าไม่ทำ!”
ในช่วงปิดพิธีศพ ประธานแจ็กสันออกจากห้องประชุมสภาและเดินผ่านศาลาว่าการ Rotunda ขณะที่เขาก้าวเข้าสู่ระเบียงตะวันออก เขาก็เผชิญหน้ากับริชาร์ด ลอว์เรนซ์ ซึ่งโผล่ออกมาจากฝูงชนที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 10 ฟุต โดยไม่พูดอะไร นักฆ่าตาดุก็ยกปืนพกกระบอกหนึ่งขึ้นเล็งไปที่หัวใจของประธานาธิบดีแล้วเหนี่ยวไกปืน เสียงกระทบกันของปืนดังสนั่นหวั่นไหว แต่กระสุนปืนไม่ได้ติดไฟ แจ็คสันตอบสนองต่ออันตรายด้วยความดุร้ายจนน่าตกใจ ท่ามกลางเสียงหวีดร้องจากผู้ชม ประธานสูงอายุยกไม้เท้าขึ้นและพุ่งตรงไปที่มือปืน ชั่วครู่ก่อนที่แจ็คสันจะไปถึงตัวเขา ลอว์เรนซ์หยิบปืนพกกระบอกที่สองขึ้นมาแล้วยิงอีกครั้ง คราวนี้ในระยะเกือบเผาขน ฝาเครื่องเคาะก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง แต่อีกครั้งที่ผงระเบิดไม่สามารถระเบิดและยิงกระสุนได้ นาวิกโยธินคนหนึ่งจับลอว์เรนซ์ลงไปกองกับพื้นทันที และกลุ่มผู้ชม—ในหมู่พวกเขา เดวี่ คร็อกเก็ตต์ ตำนานชายแดนซึ่งตอนนั้นเป็นสมาชิกสภา—ช่วยปราบเขา ตามรายงานบางฉบับ ประธานแจ็คสันมีไม้เท้าติดตัวไปด้วย
การพยายามลอบสังหารก่อให้เกิดการถกเถียงและความสับสนใน Capitol Hill “มีข่าวลือแพร่สะพัดเป็นพันเรื่อง” บอสตัน มอร์นิง โพสต์ เขียน หัวใจของความลึกลับคือปืนของลอว์เรนซ์ ซึ่งทั้งคู่ยิงผิดจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ “มีการตรวจสอบปืนพก” โทมัส ฮาร์ต เบนตัน วุฒิสมาชิกสหรัฐเขียนในเวลาต่อมา “และพบว่ามีการบรรจุกระสุนอย่างดี และยิงหลังจากนั้นโดยไม่ล้มเหลว แบกกระสุนจริง และขับผ่านกระดานนิ้วที่ระยะสามสิบฟุต” ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่เชื่อว่าสภาพอากาศมีส่วนสำคัญในการช่วยชีวิตแจ็คสัน วันงานศพมีหมอกหนาผิดปกติ และผงในปืนพกของลอว์เรนซ์อาจชื้นพอที่จะไม่ติดไฟ ถึงอย่างนั้น ประธานก็โชคดีอย่างเหลือเชื่อ อัตราต่อรองของปืนทั้งสองกระบอกที่ล้มเหลวถูกกำหนดให้เป็น 125,000 ต่อ 1
ผู้สนับสนุนชอล์กการอยู่รอดของ “Old Hickory” จนถึงการแทรกแซงจากสวรรค์ แต่คนอื่น ๆ ไม่ใจดีอย่างนั้น แจ็คสันพัวพันกับข้อพิพาทอันขมขื่นเกี่ยวกับการที่เขาปฏิเสธที่จะอนุมัติกฎบัตรของธนาคารแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาอีกครั้ง และเขาได้รับส่วนแบ่งจากความประสงค์ร้ายในหมู่นักการเมือง นิวยอร์กอีฟนิงโพสต์ถึงกับเขียนว่าบางคนในวอชิงตันแน่ใจว่าจะ “เสียใจที่ลูกของมือสังหารไม่ได้ทำหน้าที่ของมัน” คนอื่น ๆ เชื่อว่าประธานาธิบดีเป็นผู้บงการเหตุการณ์ทั้งหมดเพื่อช่วยให้ความเชื่อมั่นของสาธารณชนเข้าข้างเขา
“แจ็กสัน” ซึ่งเรียกผู้สนับสนุนประธานาธิบดีว่า “แจ็กสัน” ยังได้กลิ่นการสมรู้ร่วมคิดอย่างรวดเร็ว ไม่นานหลังจากลอว์เรนซ์ถูกควบคุมตัว ข้อกล่าวหาต่างๆ ก็เริ่มแพร่สะพัดโดยบอกว่าเขาอยู่ในกลุ่มผู้สมรู้ร่วมคิดกับรายชื่อศัตรูทางการเมืองของประธานาธิบดีที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด แจ็คสันเป็นหนึ่งในหลาย ๆ คนที่เชื่อว่าแผนการกำลังดำเนินไป – บางรายงานทำให้เขาตะโกนว่า “ฉันรู้ว่าสิ่งนี้มาจากไหน!” ในระหว่างการโจมตี—และในไม่ช้าเขาก็กล่าวหาวุฒิสมาชิก Whig George Poindexter ว่าได้ว่าจ้าง Lawrence ให้ยิงเขา “เขาคงจะลองด้วยตัวเองไปนานแล้วหากเขามีความกล้า” เขากล่าวเสริม แจ็กสันยังสร้างคำให้การเป็นลายลักษณ์อักษรจากชายสองคนที่อ้างว่าได้เห็นลอว์เรนซ์ไปเยี่ยมบ้านของวุฒิสมาชิก แต่พยานทั้งสองได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่น่าเชื่อถือ Poindexter ถูกล้างออกจากการกระทำผิดอย่างง่ายดาย และฝ่ายตรงข้ามของแจ็คสันมีวันลงสนามด้วยสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นความพยายามที่ล้มเหลวในการทำลายคู่แข่งทางการเมือง ในรายงานที่น่ารังเกียจ Niles’ Weekly Register ระบุว่าเรื่องนี้เป็น “เนื้อเยื่อที่สกปรกและสกปรกที่สุดของความเท็จที่ชั่วร้ายและจงใจซึ่งเคยถูกเคี่ยวขึ้นเพื่อเลี้ยงความอยากอาหารที่น่ากลัวที่สุดของมนุษยชาติ … “
ในขณะที่ฝ่ายที่สนับสนุนและต่อต้านแจ็คสันโต้เถียงกันเกี่ยวกับทฤษฎีสมคบคิดต่างๆ ของพวกเขา รายละเอียดเพิ่มเติมก็ปรากฏขึ้นเกี่ยวกับสติสัมปชัญญะที่น่าสงสัยของริชาร์ด ลอว์เรนซ์ สมาชิกในครอบครัวและคนรู้จักบอกผู้สืบสวนว่าพฤติกรรมของเขากลายเป็นเรื่องผิดปกติในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขามักจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเพ้อหรือจ้องมองไปในอวกาศ เคยขู่ว่าจะฆ่าคนหลายคน และแม้กระทั่งได้รับคำเตือนจากตำรวจหลังจากที่เขาขว้างน้ำหนัก 4 ปอนด์ใส่น้องสาวของเขาเอง ที่น่าแปลกที่สุด ลอว์เรนซ์เก็บงำจินตนาการว่าเขาเป็นกษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่และโรม และสหรัฐอเมริกา—พร้อมกับเนื้อหาในคลังสมบัติ—เป็นทรัพย์สินโดยชอบธรรมของเขา เขาโกรธที่ถูกปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าในความพยายามที่จะพูดกับแจ็คสันเกี่ยวกับคำกล่าวอ้างของเขา และถึงกับกล่าวหาว่าประธานาธิบดีเป็นคนฆ่าพ่อของเขา
หลักฐานความไม่มั่นคงทางจิตใจของลอว์เรนซ์ยังคงเพิ่มขึ้นในเดือนเมษายน พ.ศ. 2378 ในที่สุดเขาก็ขึ้นศาล ระหว่างการพิจารณาคดีที่ฟ้องร้องโดยฟรานซิส สก็อตต์ คีย์ ผู้เขียนเรื่อง “The Star-Spangled Banner” ลอว์เรนซ์ขัดจังหวะการพิจารณาคดีซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยการกล่าวสุนทรพจน์ที่ครึกโครมและคำประกาศของราชวงศ์ ในระหว่างการระเบิดครั้งหนึ่ง เขาสารภาพว่าเขาพยายามฆ่าแจ็กสันเพราะความพยายามของประธานาธิบดีที่จะรื้อธนาคารแห่งชาติทำลายโอกาสที่เขาจะได้รับเครื่องราชบรรณาการ ต่อมาทนายความฝ่ายจำเลยของลอว์เรนซ์ได้เดินขบวนพาเหรดแพทย์หลายคนต่อหน้าศาล ซึ่งแต่ละคนให้การว่าจำเลยคลุ้มคลั่งอย่างเห็นได้ชัด คณะลูกขุนใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีในการตัดสินว่าเขาไม่มีความผิดเนื่องจากวิกลจริต
หลังจากคดีในศาล การพูดคุยเรื่องการสมรู้ร่วมคิดใน Capitol Hill ก็หายไปเป็นส่วนใหญ่ หนังสือพิมพ์โปรแจ็กสันบางฉบับโต้แย้งว่าลอว์เรนซ์ได้รับแรงบันดาลใจจากวาทศิลป์อันเผ็ดร้อนของฝ่ายตรงข้ามประธานาธิบดีอย่างจอห์น ซี. แคลฮูน แต่ส่วนใหญ่ยอมรับว่ามือปืนเป็นเพียงคนไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด “ภาพหลอนในจิตใจปรากฏชัด” วุฒิสมาชิกเบนตันเขียนในเวลาต่อมา “และหลังจากนั้นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายของความหลงผิดอันน่าสะพรึงกลัวก็ถูกปฏิบัติราวกับเป็นคนวิกลจริต…” ชายคนแรกที่พยายามลอบสังหารประธานาธิบดีสหรัฐฯ (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อโรงพยาบาลเซนต์เอลิซาเบธ) ซึ่งเขาเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2404
เข้าถึงวิดีโอย้อนหลังหลายร้อยชั่วโมง โฆษณาฟรี ด้วยHISTORY Vault เริ่มทดลองใช้ฟรีวันนี้
